วันที่ 29 ธันวาคม 2554 อริยวรรณ พร้อมคุณพันธุ์ทอง จันทร์สว่าง (สามี)ไปเยี่ยมเด็กๆบ้านโฮมฮักและแม่ต้อย สุธาสินี น้อยอิทร์ ผู้เสียสละของบ้านโฮมฮักที่รู้จักกันดีในโฆษณาไทยประกันชีวิต อริยวรรณ เคยร่วมทำงานกับพี่สุธาสินี สมัยที่เราอยู่ที่โรงพยาบาลกุดชุม อำเภอกุดชุม จังหวัดยโสธรด้วยกันกว่า 2 ปี แล้วอริยวรรณก็ย้ายกลับภูมิลำเนาที่คำเขื่อนแก้ว และยังแวะเวียนไปมาหาสู่กันเสมอ จนพี่สุธาสินีย้ายมาอยู่ที่บ้านโฮมฮักในปัจจุบัน วันนี้เอาข้าวสารที่ทีมงานเคยมาด้วย ฝากมาให้น้องๆบ้านโฮมฮัก 1 กระสอบ และอริยวรรณนำเงินจากการสร้างหนังสือบทสวดมนต์แปลและคาถาบูชาพระบรมสารีริกธาตุ จำนวน 5,๐๐๐ บาทมามอบให้ด้วย แล้วยังได้ทราบว่าพี่สุธาสินีได้รับการจัดอันดับของนิตยสารชื่อดังให้เป็นแรงบันดาลใจอันดับหนึ่งของเอเชีย ก็ยิ่งยินดีกับพี่ด้วย พี่บอกอริยวรรณว่าพี่ยังมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อเด็กๆเหล่านี้ จะยังตายไม่ได้ ถึงเวลาเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น น้อยมองตาพี่สิ น้ำตาพี่คลออยู่ตลอดเวลาเพราะความอิ่มใจในการมองเห็นเด็กๆเหล่านี้เติบโต และร่าเริง เด็กๆทุกคนล้วนผ่านนาทีชีวิตมาหมดแล้ว และเขาก็อยู่ได้แล้ว นี่คือคำพูดที่ประทับใจอริยวรรณ พี่สาวคนนี้ยังเหมือนเดิม แม้เวลาจะผ่านไปกว่ายี่สิบปีที่เรารู้จักกัน ด้วยบุคลิกที่เต็มไปด้วยไฟอุดมการณ์ ความเข้มแข็ง อดทน ร่าเริง สนุกสนานแบบแก่นแก้ว สดใส ยังอยู่ในตัวพีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย ทำให้เด็กบ้านโฮมฮักเปี่ยมไปด้วยพลังและความรักอันแสนอบอุ่นจากแม่ต้อย วันนี้มีแขกจากมูลนิธิรอกกี้เฟลเลอร์ไทยแลนด์ มามอบของขวัญปีใหม่ให้เด็กๆ พร้อมมาเติมพลังใจรอบสองก่อนจะไปปีนยอดเขาเอฟเวอเรสซึ่งคราวที่แล้วเหลืออีกชั้นเดียวจะถึงยอด ก็ขออนุโมทนาบุญกับท่านด้วยและขอให้สำเร็จถึงยอดเขาในคราวนี้ แรงบันดาลใจจากแม่ต้อยและเด็กๆบ้านโฮมฮักทุกคนเป็นพลังใจที่ยิ่งใหญ่จริงๆ
